Kilka słów o encyklice Laudato Si' Ojca Świętego Franciszka

18 - tyle właśnie razy pada słowo „las" odmieniane przez różne przypadki w encyklice „LAUDATO SI'" (Pochwalony bądź) wydanej w ostatnich dniach przez Papieża Franciszka. Żaden wcześniejszy dokument kościelny w takiej randze nie poświęcał tyle uwagi znaczeniu lasu jako niezbędnego elementu stabilności środowiska naturalnego oraz jego wpływu na życie całej wspólnoty ludzkiej.

Dokument ten tak szeroko komentowany w ostatnich dniach przez światowe oraz nasze krajowe media, stał się punktem wyjścia do nowego spojrzenia na szeroko rozumianą ekologię. Troska o środowisko wyrażana przez Papieża Franciszka w nowej encyklice, wkracza dalece poza tradycyjne jej rozumienie. Dbałość o środowisko, oprócz dbałości o otaczający nas świat przyrody, obejmuje również, a nawet przede wszystkim, dbałość o człowieka jako jednostkę oraz o całe społeczeństwa i relacje między nimi. W dzisiejszym zglobalizowanym świecie wydaje się niemal niemożliwym oddzielenie dbałości o środowisko w oderwaniu od spraw społecznych i politycznych.

„Uwzględniając złożoność kryzysu ekologicznego i jego wielu przyczyn, musimy uznać że jeden jedyny sposób interpretowania i przekształcania rzeczywistości nie przynosi rozwiązań". *

Encyklika jako dokument kierowany nie tylko do chrześcijan, ale do wszystkich ludzi dobrej woli, zwraca uwagę na fakt, iż prawo własności nie jest prawem absolutnym, szczególnie gdy dotyczy to prawa własności do ziemi. Ziemia bowiem jest dobrem wspólnym wszystkich ludzi żyjących obecnie i w przyszłości. Dlatego jak pisze Ojciec Święty Franciszek

„(...) dar ziemi i jej owoców należy do wszystkich ludzi. Ci którzy uprawiali ziemię i strzegli jej, powinni dzielić się jej owocami zwłaszcza z ubogimi, wdowami, sierotami i obcymi". *

Kolejną praktyczną sferą działań, na którą zwraca uwagę Papież Franciszek, jest znaczenie indywidulanej edukacji na rzecz ochrony środowiska.

„Wychowanie do odpowiedzialności za środowisko naturalne może zachęcać do różnych zachowań, które mają bezpośredni i znaczący wpływ na troskę o środowisko, takich jak unikanie stosowania tworzyw sztucznych i papieru, zmniejszenie zużycia wody, segregowanie odpadów, gotowanie tylko wówczas, gdy będzie można zjeść to, co ugotowano, ostrożne podejście do innych istot żywych, korzystanie z transportu publicznego lub wspólne korzystanie z samochodu przez kilka osób, sadzenie drzew, wyłączanie niepotrzebnego światła itp. Wszystko to jest częścią szczodrej i godnej kreatywności ukazującej to, co najlepsze w człowieku. Ponowna utylizacja czegoś, zamiast szybkiego wyrzucenia, wynikająca z głębokich motywacji, może być aktem miłości, wyrażającym naszą godność." *

Tak poważne potraktowanie spraw ochrony środowiska przez głowę kościoła katolickiego cieszyć może wszystkich, którym na sercu leży dobro naszej planety. Dotyczy to również leśników, którzy troskę o otaczającą nas przyrodę i ludzi z niej racjonalnie korzystających, wpisaną mają w charyzmat swojej pracy.

Lasy Państwowe od lat czynią starania w celu godzenia racjonalnego gospodarczego wykorzystywania lasów dla dobra całego społeczeństwa, z ciągłym zwiększaniem ich wartości przyrodniczych. Oprócz gospodarowania powierzonym nam skarbem, jakim są polskie lasy prowadzimy również zakrojoną na szeroka skalę edukację  na rzecz ochrony środowiska.

Pozostaje zadać pytanie czy jako leśnicy możemy zrobić coś jeszcze?

Przy całym zabieganiu w wypełnianiu swoich obowiązków na rzecz środowiska, leśnicy jak wszyscy inni ludzie potrzebują zatrzymania się i zachwycenia się tym co nas otacza. Uświadamiania sobie całej złożoności i zależności panujących w świecie przyrody i faktu, że jesteśmy jej integralną częścią.

„Słońce i księżyc, cedr i mały kwiatek, orzeł i wróbel: niezmierna rozmaitość i różnorodność stworzeń oznacza, że żadne z nich nie wystarcza sobie samemu. Istnieją one tylko we wzajemnej zależności od siebie, by uzupełniać się, służąc jedne drugim" *

* - ENCYKLIKA „LAUDATO SI'" OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA POŚWIĘCONA TROSCE O WSPÓLNY DOM