Nie mają łatwo młode drzewka sosny zwłaszcza te, które rosną na ubogich siedliskach w dobrze nasłonecznionych miejscach. W maju, na ich gałązkach, możemy zobaczyć gromady larw borecznika rudego (Neodiprion sertifer) pożerających ich igły. Zazwyczaj ubarwione są szaro-zielono, z jaśniejszą pręgą biegnącą wzdłuż grzbietu. Głowa gąsienicy jest błyszcząca i czarna, a na wszystkich segmentach jej tułowia występują drobne kolce. Po bokach ciała widać ciemniejsze, biało obramowane pasy. Leśnicy nie zwalczają tego szkodnika. Prowadzą tylko obserwacje ich rozwoju. Owad ten bardzo rzadko uśmierca drzewka dlatego, że jego żerem padają tylko zeszłoroczne igły. Nowy, młody pęd pozwoli młodym sosenkom skutecznie przetrwać wcześniejszy kryzys. Borecznik rudy ma również wielu wrogów naturalnych i wiele chorób wywoływanych przez bakterie, wirusy i grzyby. Zaniepokojone larwy wykonują specyficzny taniec wyginają się esowato i wykonują szybkie, rytmiczne ruchy ciałem. W czerwcu larwy borecznika schodzą do ziemi gdzie okrywają się kokonem, by we wrześniu/ październiku przeobrazić się w dorosłe osobniki. Po rójce, samice złożą na igłach u podstaw pędów jaja, które będą zimowały, a w maju znów wylęgną się z nich larwy.

Na sośnie może występować również borecznik sosnowy (Diprion Pini), którego larwy zazwyczaj są żółtawozielone z brunatną głową i czarnymi plamkami, nad każdą nogą odwłokową ciemna plamka w kształcie leżącego średnika; nogi tułowiowe są czarne, na każdym segmencie widoczne są trzy poprzeczne rzędy małych, czarnych kolców. Głowa larwy ma kolor rdzawobrunatny.