Do dorosłości prowadzą różne drogi. Dzieje się tak u ludzi zwierząt, a także roślin. Rodzice wspierają na różnych etapach życia swoje dzieci. Dla leśników las to też jakby ich dziecko. Troszczą się o nie, pielęgnują martwią się, gdy pojawia się jakiś szkodnik, pojawiają się przymrozki lub inne zagrożenia i cieszą jak pięknie rośnie. Do każdego kawałka lasu podchodzi się indywidualnie i dokładnie planuje jak będzie w przyszłości wyglądał, jak będzie użytkowany i jak po wycięciu zostanie odnowiony. W naszym nadleśnictwie odnowienie lasu powstaje na wiele sposobów. Wczesną wiosną, na niewielkich powierzchniach, w miejsce wyciętego drzewostanu, sadzimy wyhodowane wcześniej na szkółce sadzonki. To jest odnowienie sztuczne. Las odnawia się też sam i jest to odnowienie naturalne. Przygotowuje się odpowiednio glebę i pozostawia drzewa, które dzięki swoim nasionom dadzą nowe pokolenie. Na niektórych powierzchniach siejemy małe nasionka sosny. Jest to mozolna praca, ale nic tak nie cieszy jak pierwsze siewki, nieśmiało wychodzące z ziemi. Jeszcze przykryte małą czapeczką, ale już niedługo w pełnej okazałości wyciągną swoje zielone igiełki do słońca i na pewno ucieszą tym leśniczego. Małe siewki też pięknie wschodzą na szkółce leśnej, pod bacznym okiem naszej pani szkółkarki. Tu też zanim zostaną wysadzone do lasu, czeka na nie wiele niebezpieczeństw, m.in. brak opadów, głodne ptaki, grzyby, owady, przymrozki. Leśniczy szkółkarz ma również pełne ręce roboty. Do dorosłości drzewek jeszcze upłynie mnóstwo czasu, potrzeba wiele wysiłku leśników, czasami także nieprzespanych nocy. Nie możemy tez zapominać o ciężkiej pracy ludzi pracujących w Zakładach Usług Leśnych. Bez nich sami leśnicy nie daliby rady.